Μικρό το κακό…

Ο Άρης έφυγε για πρώτη φορά φέτος από το γήπεδο, δίχως να έχει πάρει τους τρεις βαθμούς της νίκης. Σπατάλησε και πάλι ένα ημίχρονο αλλά στην επανάληψη, με την εικόνα που έβγαλε στο χορτάρι ένα γκολ, το δικαιούταν… αν. Αν είχε λίγο πιο καθαρό μυαλό, ορθότερη τελική επιλογή από τους παίκτες που αποτέλεσαν χθες τους εκφραστές των επιθετικών προσπαθειών (Παυλίδης, Πλατέλλας, Μπούρμπος) και ενδεχομένως μια ταχύτητα πιο πάνω στην μεταφορά της μπάλας (κάτι που σχολίασε και ο Σπανός) ώστε να βρει σε ανισορροπία την καλά οργανωμένη και προσανατολισμένη στο Χ ομάδα του Νίκου Παπαδόπουλου.

Δεν συνέβη, δεν χάλασε ο κόσμος, δεν ήρθε η καταστροφή, η δουλειά λογικά θα γίνει και μόνο αν εγκληματήσει κατά του εαυτού του ο Άρης δεν θα πάρει την κατηγορία. Έχει, σε οκτώ ματς, επτά νίκες και μια ισοπαλία, παραμένει αήττητος και έχει βγάλει ένα πρόγραμμα παίζοντας ήδη με τις τέσσερις από τις πέντε ομάδες που ξεκινώντας τη σεζόν είχαν βλέψεις πρωταθλητισμού (μένει μόνο το ματς με τον Απόλλωνα Πόντου αμέσως μετά τις γιορτές). Το μόνο που χρειάζεται τώρα είναι να πάρει η ομάδα του Σπανού το διπλό στο Αίγιο για να κάνει καλές γιορτές και να μην δώσει σε κανένα το δικαίωμα να πιστέψει ότι η ισοπαλία με τον ΟΦΗ σημαίνει κάτι παραπάνω από μια μέτρια βραδιά στην πορεία ενός πρωταθλήματος 34 αγωνιστικών.

Χθες φάνηκε επίσης ότι οι βασικές επιλογές του προπονητή μέχρι σήμερα στη σεζόν δείχνουν κομματάκι κουρασμένες. Παίζουν- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- συνέχεια (βλέπε Μουμίν, Πασάς, Πλατέλλας κτλ) μιας και ο προπονητής δεν θέλησε να ανακατέψει αρκετά την τράπουλα, ψάχνοντας προφανώς ένα βασικό κορμό. Μετά τον αγώνα με τον Παναιγιάλειο ανοίγει επίσημα και ο φάκελος της ενίσχυσης για την ομάδα στη χειμερινή μετεγγραφική περίοδο. Με την δυνατότητα που δίνει στη διοίκηση του Άρη η θέση της ομάδας στη βαθμολογία να επιλέξει παίκτες από το πάνω ράφι με την προοπτική σε λίγους μήνες να βρίσκονται όλοι μαζί στη Σούπερ Λιγκ. Με 2-3 ποιοτικές κινήσεις σε θέσεις που «πονάει» η ομάδα, συν την εσωτερική μεταγραφή του Ανάκογλου, ο προπονητής θα έχει την ευχέρεια να δίνει ανάσες στην ομάδα του και φυσικά να κλειδώσει γρήγορα τον στόχο.

Η κοσμοσυρροή χθες στο Βικελίδης επιβεβαιώνει την αίσθηση που υπάρχει ότι ο κόσμος έχει… συνδεθεί ξανά με την ομάδα, την πιστεύει και για αυτό, παρά την ισοπαλία χάρισε ένα απλόχερο χειροκρότημα αναγνωρίζοντας την προσπάθεια. Το ιδανικό θα ήταν να ανταπέδιδε η ομάδα την μαζική επιστροφή του κόσμου στις κερκίδες με μια νίκη αλλά η συνολική εικόνα και αύρα δείχνει ότι αυτή η σχέση θα έχει κι άλλες ευκαιρίες μέσα στη σεζόν για να «δέσει» ακόμη περισσότερο.

Πάμε τώρα και στην εικόνα του προπονητή του ΟΦΗ Νίκου Παπαδόπουλου. Αν έχεις παράπονα για τη διαιτησία, η συνέντευξη τύπου είναι ένας πολύ ωραίος χώρος που σου δίνει την ευκαιρία να τα εκφράσεις και να πεις αυτά που θέλεις. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες και… άλλα λόγια να αγαπιόμαστε που δίνουν το… πάτημα σε όλους να θεωρήσουν ότι η ενέργειά του (που ξεκίνησε από το ντου στον αγωνιστικό χώρο) αποσκοπούσε στην εξυπηρέτηση άλλων σκοπών.

Όσο για την επίθεση του επίσημου ΟΦΗ στον Δημήτρη Σπανό εγώ προσωπικά, διαβάζοντας προσεκτικά τις δηλώσεις του προπονητή του Άρη δεν βλέπω πουθενά κάτι το… ανήθικο. Είπε απλά –και πολύ σωστά- ότι οι προπονητές οφείλουν από σεβασμό προς όλους να προσέρχονται στις συνεντεύξεις τύπου και όχι μόνο όταν κερδίζουν. Πόσω δε μάλλον όταν συνδέονται μεταξύ τους και με προσωπική φιλία…

Υ.Γ Το παιχνίδι στο Αίγιο είναι δύσκολο γιατί η ομάδα έρχεται από δυο πολύ δυνατά ματς με Δόξα και ΟΦΗ σπαταλώντας πνευματική και σωματική ενέργεια και θα έχει και την ταλαιπωρία της οδικής μετάβασης. Θα έλεγα ότι είναι πιο δύσκολο και από το χθεσινό αν δεν υπάρξει σοβαρότητα και συγκέντρωση.